Τροχαία ατυχήματα ή προαναγγελθέντες θάνατοι;

Το τελευταίο post γράφτηκε δύο μόλις ημέρες πριν την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (21/11). Με την ευκαιρία της ημέρας αυτής έγινε στην Κρήτη μια εκδήλωση στο πάρκο μνήμης για τα θύματα της ασφάλτου «Χρήστος Πολέντας». Αντιγράφω από το αντίστοιχο άρθρο του in.gr:

Το πάρκο το δημιούργησε στην περιοχή «Νερατζιά» στις Βουκολιές Χανίων η οικογένεια του άτυχου νέου Χρήστου Πολέντα, ο οποίος έχασε προ ετών τη ζωή του στην περιοχή, όταν η μοτοσικλέτα που οδηγούσε συγκρούστηκε με φορτηγό αυτοκίνητο. Στο πάρκο και στον ιερό ναό του Αγίου Χριστοφόρου τελέσθηκε και επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της ασφάλτου στην Κρήτη. Παράλληλα, έγιναν και τα αποκαλυπτήρια πέτρινης κρήνης που αποτελεί δωρεά του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, καθώς και πέτρινης εικόνας του Αγίου Χριστοφόρου, που προσέφερε ασφαλιστική εταιρεία.Όλοι οι ομιλητές στην εκδήλωση υπογράμμισαν την ανάγκη αναβάθμισης όλων των οδικών αξόνων του νησιού.

Στην εκδήλωση αυτή παρουσιάστηκαν κάποια πραγματικά συγκλονιστικά στοιχεία. Αντίστοιχα στοιχεία μπορεί κανείς να διαβάσει και εδώ καθώς και στο ένθετο της εφημερίδας εποχή με τίτλο "Ανθρωποθυσίες στο βωμό του αυτοκινήτου" (φύλλο 4/4/2010).

Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν ότι:

1) Από το 1965 ως το 2008 είχαμε στην Ελλάδα 150.000 νεκρούς και 1.5 εκατ. τραυματίες από τροχαία. Ενδεικτικά, για τη σύγκριση αναφέρω τον αριθμό των πεσόντων στα πεδία των μαχών:
    Βαλκανικοί πόλεμοι: 12.000
    Μικρασιατική εκστρατεία: 37.000
    Β΄παγκόσμιος πόλεμος: 15.000
    Εθνική αντίσταση: 49.000
    Εμφύλιος πόλεμος: 70.000.
Πρόκειται για μια "εθνική συμφορά" τεράστιου μεγέθους της οποίας το μέγεθός συστηματικά αποσιωπάται, οι συνέπειές της αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα και η αντιμετώπισή της εξαντλείται σε ευχολόγια.

2) Στην Ελλάδα κάθε χρόνο έχουμε 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες ενώ περίπου 2.500 μικρά παιδιά συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες. Αυτά ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ!

3) Κατά μέσο όρο, 10 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους απο τροχαία ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία, πολλοί από τους από τους οποίους μένουν με μόνιμες αναπηρίες.

4) Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων συμβαίνει μέσα στις πόλεις με μέσο όρο ταχύτητας τα 60 χλμ./ώρα.

5) Στην Ελλάδα, οι θάνατοι παιδιών (0-14 ετών) είναι σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο χωρίς ουσιαστική πτωτική τάση (24η θέση στην κλίμακα ασφάλειας στην Ευρώπη).

6) Στους θανάτους μέσα στην Αθήνα το 30% αφορούν πεζούς ενώ το 45% οδηγούς ποδηλάτων και λοιπών δικύκλων.

Οι 20 νεκροί μαθητές στα Τέμπη συγκλόνισαν το πανελλήνιο, δε γίνεται όμως το ίδιο και για τους περισσότερους από 30 ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους κάθε σαββατοκύριακο. Τα ΜΜΕ μας έχουν αποσιωπήσει τη σοβαρότητα του θέματος με το κυνικό και μοιρολατρικό λεκτικό κλισέ "φόρος αίματος στην άσφαλτο". Οι αιτίες των τροχαίων είτε προσωποποιούνται ως λάθη μεμονωμένων οδηγών (υπερβολική ταχύτητα, επιθετική οδήγηση, οδήγηση υπό την επίρεια αλκοόλ) είτε αποδίδονται -στα πλαίσια της νεοελληνικής μιζέριας και γκρίνιας- στο "κακό κράτος" που επί χρόνια εισπράτει διόδια χωρίς να μας φτιάχνει τους δρόμους που "δικαιούμαστε". Κανένας δε αναφέρει το γεγονός ότι τα τροχαία είναι εγγενώς συνυφασμένα με την πολιτική προώθησης της ιδιωτικής αυτοκίνησης -σε βάρος του σιδηροδρόμου και την δημοσίων μεταφορών γενικότερα- που επι δεκαετίες εφαρμόζεται ανελλιπώς στην Ελλάδα. Από το αυτοκίνητο "τρώνε ψωμί" εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι: εισαγωγείς, έμποροι, κατασκευαστικές εταιρίες, συνεργεία, ασφαλιστρικές εταιρίες, τράπεζες κλπ. Ένα τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ περιστρέφεται γύρω από μια αντικοινωνική και αντιπαραγωγική βιομηχανία. Οι 3650 νεκροί αντιμετωπίζονται ως ένας "φόρος αίματος" που αναπόφευκτα πληρώνουμε, ως ένα τίμημα της "οικονομικής ανάπτυξης" που προσφέρει το αυτοκίνητο. 3650 νεκροί και 10.000 παραπληγικοί ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ αντιμετωπίζονται ως μια παράπλευρη απώλεια.