Διαδικτυακά εργαλεία για ποδηλάτες

Ένας τακτικός ποδηλάτης, συχνά χρειάζεται περισσότερα δεδομένα για να σχεδιάσει τη βέλτιστη διαδρομή του σε σχέση με έναν οδηγό αυτοκινήτου. Στο σχεδιασμό μιας διαδρομής με το ποδήλατο, περισσότερο απο τη συνολική απόσταση και το συνολικό χρόνο, άλλοι παράγοντες είναι σημαντικοί: συνολική υψομετρική ανάβαση, μέγιστη κλίση, ηπιότητα κυκλοφορίας ενός δρόμου κλπ. Δεδομένου ότι τα περισσότερα sites πλοήγησης (όπως το κατά τα άλλα πολύ καλό navigation.gr) καθώς και οι περισσότερες συσκευές GPS δεν λαμβάνουν υπ' όψη τα δεδομένα αυτά, αναζήτησα διαδικτυακά εργαλεία που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ποδηλάτες. Βρήκα δύο ιστοσελίδες που παρέχουν τέτοια εργαλεία, τα οποία είναι μάλιστα αλληλοσυμπληρούμενα σε μεγάλο βαθμό.

1. www.viaMichelin.com

Η ιστοσελίδα παρέχει τη δυνατότητα αναζήτησης διαδρομής κατάλληλης για ποδήλατο. Επίσης για κάθε διαδρομή παρέχει και εναλλακτικές, για καθεμία από τις οποίες αναγράφεται η απόσταση και ο εκτιμώμενος συνολικός χρόνος.Επίσης παρέχεται και η δυνατότητα διαδρομής για πεζούς.

 Κάνοντας κλικ πάνω στο χάρτη, η διαδρομή μεγενθύνεται και μπορούμε να τη μεταβάλλουμε κάνοντας κλικ πάνω της.

Παρέχεται επιλέον η δυνατότητα απόστολης της διαδρομής σε συσκευή GPS.

Γενικά το viaMichelin είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, αν και στις περισσότερες φορές η ιδανική διαδρομή βρίσκεται μέσω της αλάνθαστης μεθόδου δοκιμής και σφάλματος... Συχνά όμως είναι επιθυμητό να ξέρουμε πόση ανηφόρα έχει η διαδρομή και τη λύση στο πρόβλημα αυτό μας τη δίνει το δεύτερο εργαλείο.

2. www.bikely.com
Στην ιστοσελίδα αυτή, "χαράζουμε" μόνοι μας τη διαδρομή και μπορούμε να την αποθηκεύσουμε αλλά και να τη σώσουμε σε μορφή KML (για το Google Earth) ή σε μορφή GPX (για αποστολή σε συσκευή GPS).

Το μεγάλο πλεονέκτημα του bikely είναι όμως η δυνατότητα απεικόνισης του υψομετρικού προφίλ.

Έχοντας ένα λογαριασμό στο bikely, μπορούμε να αποθηκεύουμε όλες τις διαδρομές μας. Επιπλέον, εκτός από το να χαράξουμε τη διαδρομή με το χέρι, μπορούμε να την εισάγουμε σε μορφή αρχείου GPX. Έτσι, μπορούμε τη διαδρομή που δημιουργούμε με το viaMichelin να την εισάγουμε στο bikely, να βλέπουμε το υψομετρικό της προφίλ και να τη σώζουμε στο λογαριασμό μας!

Επιπλέον, υπάρχουν και τα εργαλεία γενικής χρήσης Everytrail και Wikiloc, όπου μπορούμε να δούμε διαδρομές άλλων χρηστών αλλά και να ανεβάσουμε τις δικές μας. Το τελευταίο το χρησιμοποιώ για να ανεβάζω τις πεζοπορικές μου διαδρομές. Μετά από όλα αυτά, αναρρωτιέμαι πως έκανα ποδήλατο στην Αθήνα πριν από 15 χρόνια. Είναι ίσως ότι τότε με απασχολούσαν λιγότερο οι ανηφόρες...

Χρήμα = Χρέος (?)

Στην Ελλάδα το 1981 και το 1999 γίναμε όλοι σεισμολόγοι, το 1998-99 χρηματιστές και επενδυτές, το 1986 πυρηνικοί φυσικοί και το 2010 οικονομολόγοι. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του. Το κακό είναι ότι συνήθως μένουμε στην επιφάνεια του ζητήματος, χωρίς όμως να είμαστε οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι γι' αυτό. Ειδικά στην περίπτωση της "οικονομικής κρίσης" (ή "κρίσης δανεισμού" ή όπως αλλιώς θέλουμε να τη λέμε) έχουμε παρασυρθεί, με την συνέργεια των μέσων ενημέρωσης, σε ένα διαρκές αυτομαστίγωμα και σε μια διαρκή αλληλοκατηγορία. Εξαντλούμε όλη μας την ενέργεια στο να κατηγορούμε τους εαυτούς μας και τους "άλλους" για την κατάντια της χώρας, χωρίς να αναρρωτιώμαστε τι πραγματικά σημαίνει χρέος και πως δημιουργείται. Και πως γίνεται όλα τα κράτη, ανεξάρτητα του μεγέθους της οικονομίας τους, να έχουν συσσωρεύσει τεράστια χρέη; Πως γίνεται σχεδόν όλοι όσοι παράγουν τον πραγματικό πλούτο μιας χώρας, επιχειρήσεις και ιδιώτες, να είναι υπόχρεοι σε τράπεζες;

Αν ξεκολλήσουμε από το χαζοκούτι και ψάξουμε λίγο στο διαδίκτυο, θα βρούμε πολλές σχετικές πληροφορίες. Θα δούμε ότι το ζήτημα του διαρκώς αυξανόμενου χρέους έχει απασχολήσει πολλούς οικονομολόγους και μη. Θα δούμε ότι η αμφισβήτηση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος δεν έρχεται από κάποιες μειοψηφίες "γραφικών", όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουμε, αλλά από έγκριτους επιστήμονες και ανώτατα στελέχη τραπεζών.

Ενδεικτικά μόνο παραθέτω μεταφρασμένα κάποια αποσπασματα, με τους αντίστοιχους σύνδεσμους.

Το τραπεζικό σύστημα συνελήφθη στη φαυλότητα και γεννήθηκε στην αμαρτία. Οι τραπεζίτες κατέχουν τη Γη. Αν τους την πάρεις αλλά τους αφήσεις τη δυνατότητα να δημιουργούν κεφάλαια, τότε με μια μολυβιά θα δημιουργήσουν αρκετά κεφάλαια ώστε να την αγοράσουν ξανά. Ωστόσο, αν τους την πάρεις, όλες οι περιουσίες όπως η δική μου θα εξαφανιστούν και πρέπει να εξαφανιστούν, για να γίνει ο κόσμος μας πιο ευτυχισμένος και πιο καλός για να ζει κανείς σε αυτόν. Aν όμως θέλετε να παραμείνετε σκλάβοι των τραπεζιτών και επιπλέον να πληρώνετε και το κόστος της σκλαβιάς σας, αφήστε τους να συνεχίσουν να δημιουργούν κεφάλαια. Sir Josiah Stamp, πρόεδρος της Τράπεζας της Αγγλίας τη δεκαετία του 1920 και ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στη Βρετανία της εποχής του.

Όταν η ομοσπονδιακή μας κυβέρνηση, η οποία έχει την αποκλειστική δυνατότητα να δημιουργεί χρήματα, δημιουργεί τα χρήματα αυτά και μετά πηγαίνει στην ελεύθερη αγορά και τα δανείζεται και πληρώνει τόκους για τη χρήση των ίδιων της των χρημάτων, αυτό μου φαίνεται τρελό. Δεν έχω βρει ούτε έναν άνθρωπο, ο οποίος μέσω λογικών επιχειρημάτων να μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δανείζεται τη χρήση των ιδίων της των χρημάτων. Wright Patman, δημοκρατικός βουλευτής από την πολιτεία του Texas, ο οποίος θήτευσε επί 47 χρόνια στο κογκρέσο των ΗΠΑ.

Ένα πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε σχετικά με το τραπεζικό μας σύστημα κλασματικού αποθεματικού, είναι ότι μοιάζει με το παιδικό παιχνίδι των μουσικών καρεκλών: όσο παίζει η μουσική δεν υπάρχουν χαμένοι. Andrew Gause, Ιστορικός της οικονομίας.

Αν όλα τα δάνεια πληρώνονταν, κανένας δε θα μπορούσε να έχει τραπεζική κατάθεση και δε θα υπήρχε ούτε ένα δολλάριο σε κυκλοφορία. Αυτό είναι μια συγκλονιστική σκέψη. Εξαρτώμαστε απόλυτα από τις εμπορικές τράπεζες. Κάποιος πρέπει να δανειστεί κάθε δολλάριο που υπάρχει σε κυκλοφορία είτε ως μετρητά είτε σε πίστωση. Όταν οι τράπεζες δημιουργούν γενναιόδωρα συνθετικό χρήμα ευημερούμε. Αν όχι, πεθαίνουμε από την πείνα. Είμαστε χωρίς ένα μόνιμο χρηματικό σύστημα. Robert Hemphill, Credit Manager, Federal Reserve Bank, Atlanta.

Όποιος πιστεύει ότι η εκθετική ανάπτυξη μπορεί να συνεχίζεται για πάντα σε ένα πεπερασμένο κόσμο, είναι είτε τρελός είτε οικονομολόγος. Kenneth Boulding,Οικονομολόγος και λογοτέχνης

Το χρήμα είναι η δυνατότητα και το δικαίωμα να εκμεταλλευόμαστε την εργασία των άλλων. Το χρήμα είναι μια νέα μορφή σκλαβιάς, η οποία διαφέρει από την παλιά μόνο στο ότι είναι απρόσωπη και στο ότι απελευθερώνει τους ανθρώπους από τις ανθρώπινες σχέσεις του σκλάβου. Leon Tolstoi

Εντελώς τυχαία βρήκα στο YouTube ένα πολύ αξιόλογο βιντεάκι - ντοκιμαντέρ που εξηγεί με πολύ απλό τρόπο τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Είναι σε πέντε συνέχειες και έχει και ελληνικούς υπότιτλους.

Το σπήλαιο των Περιστεριών στα Μέθανα

Η απογοήτευση που μας κατέλαβε στο Ορθολίθι, μας έκανε να κατευθυνθούμε προς τα Μέθανα για να πραγματοποιήσουμε κάτι που επί ένα τουλάχιστο χρόνο αναβάλλαμε συνεχώς: μια επίσκεψη στο σπήλαιο των Περιστεριών. Το σπήλαιο των Περιστεριών βρίσκεται στα δεξιά του δρόμο που οδεύει από το στενό των Μεθάνων στο Βαθύ. Μπορούμε να συνδυάσουμε την επίσκεψη σε αυτό με τη διαδρομή Μέθανα - Στενό - Κάστρο Φαβιέρου. Το σπήλαιο, ηλικίας 2,5 εκατ. ετών, ανακαλύφθηκε το 1973  κατά τη διάνοιξη δρόμου. Tο μήκος  του  σπηλαίου,  είναι 250 μ. Αποτελείται από τρεις θαλάμους: στον πρώτο υπάρχει μικρή λίμνη, ο δεύτερος είναι γεμάτος από βράχους που έχουν πέσει από την οροφή ενώ στον τρίτο θάλαμο υπάρχει και πάλι νερό. Το σπήλαιο είναι ουσιαστικά ένας  υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας. Στον πρώτο θάλαμο δεν υπάρχουν σταλαγμίτες. Στο δεύτερο και τρίτο θάλαμο υπάρχουν και παρουσιάζουν εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Φωτογραφίες των δύο τελευταίων θαλάμων δεν έχουν δημοσιευθεί ακόμη. Από τους ντόπιους λέγεται ότι το σπήλαιο εκτείνεται μέχρι κάτω από το οροπέδιο "Θρονί".

Ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί από το Στενό στο Βαθύ, σε απόσταση 1,9 χλμ από το Στενό, αμέσως μετά από τις ιχθυοκαλλιέργειες, βρίσκουμε στα δεξιά μας ταμπέλα που μας καθοδηγεί προς το σπήλαιο. Η ταμπέλα τοποθετήθηκε πρόσφατα (2010) από το σύλλογο "Αρσινόη" και μας προειδοποιεί για την επικινδυνότητα της προσέγγισης στο σπήλαιο. Ανηφορίζουμε με προσοχή στα βράχια δεξιά του δρόμου και μετά από 30 μ φτάνουμε στην είσοδο του σπηλαίου. Από εκεί πρέπει με προσοχή να κατηφορίσουμε προς το σπήλαιο ανάμεσα σε απόκρημνα βράχια για να φτάσουμε στον πρώτο θάλαμο του σπηλαίου, ο οποίος είναι ουσιαστικά μια υπόγεια λίμνη. Από εκεί, αν κολυμπήσουμε ή χρησιμοποιήσουμε ένα φουσκωτό βαρκάκι μπορούμε να προχωρήσουμε πιο μέσα στο σπήλαιο. Εμείς δεν το κάναμε, καθώς ο εξοπλισμός μας δεν ήταν κατάλληλος. Θα το κάνουμε όμως με την πρώτη ευκαιρία...

Περισσότερες πληροφορίες για πεζοπορικές διαδρομές στα Μέθανα μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μου.

Αιολική ενέργεια: βιώσιμη λύση για το μέλλον ή απάτη;

Πρόσφατα, με τους φίλους μου Μάκη και Βιβή, ξεκινήσαμε για πεζοπορία στο Ορθολίθι Τροιζηνίας. Για όσους δεν το γνωρίζουν το Ορθολίθι είναι (ή μάλλον ήταν) ένα πολύ όμορφο βουνό στην Τροιζηνία. Γύρω από αυτό βρίσκονται τα χωριά Καλλονή, Σκαπέτι, Καρατζάς και Χώριζα. Η θέα από την κορυφή του βουνού είναι (για λίγο καιρό ακόμα) καταπληκτική, όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες. Η βόλτα μας όμως συνοδεύτηκε από μια απογοήτευση: η κορυφογραμμή του βουνού προορίζεται να μετατραπεί σε αιολικό πάρκο: δέκα ανεμογεννήτριες πρόκειται να εγκατασταθούν στο Ορθολίθι και άλλες εννέα στο γειτονικό (και χαμηλότερο) Ασπροβούνι. Κατά μήκος της κορυφογραμμής έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος σε πλάτος δρόμος, ο οποίος κατασκευάστηκε σπάζοντας κυριολεκτικά τα ασβεστολιθικά πετρώματα του βουνού. Δεκάδες μπουλντόζες δούλευαν σχίζοντας κυριολεκτικά το βουνό. Τελικώς φτάσαμε στην κορυφή και σαστισμένοι από το θέαμα του άγρια κακοποιημένου βουνού αναρρωτιώμασταν για το κατά πόσο αυτά τα τεράστια έργα θα προσφέρουν κάποιο όφελος. Στην τοπική κοινωνία σίγουρα όχι. Στην ενεργειακή αυτονομία της χώρας μήπως; Αν έχουν όφελος για την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, συμφωνήσαμε και οι τρεις ότι κάπου θα έπρεπε να τοποθετηθούν. Συμφωνήσαμε ότι αν θέλουμε ηλεκτρική ενέργεια πρέπει να συμβιβαστούμε με το θέαμά των γεννητριών στο βουνό, όπως συμβιβαζόμαστε με το θέαμα των πυλώνων, των σιδηροδρομικών γραμμών, των αυτοκινητοδρόμων κλπ.

Επιστρέφοντας από την εκδρομή αυτή, σκεφτόμουν το τεράστιο ενεργειακό αλλά και περιβαλλοντικό κόστος της επένδυσης αυτής και αναρρωτιώμουν αν πράγματι η αιολική ενέργεια προσφέρει μια βιώσιμη λύση για το μέλλον. Βλέποντας για πρώτη φορά από κοντά την έκταση των παρεμβάσεων στο τοπίο που δημιουργεί ένα αιολικό πάρκο, αναρρωτήθηκα αν οι τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που εκλύονται για την κατασκευή του αντισταθμίζονται κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο για να βρω τα πραγματικά οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη των αιολικών πάρκων.

Αυτό που κατ' αρχάς πρέπει να τονιστεί είναι το ότι η κατασκευή τους επιδοτείται γενναία από την ΕΕ, δηλαδή από τους φορολογούμενους. Όλοι μας, μέσω των φόρων που πληρώνουμε στο κράτος, χρηματοδοτούμε την κατασκευή αλλά και τη λειτουργία τους. Η επιδότηση από το κράτος είναι απαραίτητη και κατά την περίοδο της λειτουργίας τους, καθώς τα αιολικά πάρκα ΔΕΝ είναι προσοδοφόρα ως επένδυση.

Αναφέρω ως παράδειγμα ένα έργο για το οποίο βρήκα στοιχεία στο διαδίκτυο. Πρόκειται για το Cape Wind project, ένα σχέδιο για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στη θάλασσα, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα πρόκειται για 130 γεννήτριες που υποτίθεται ότι θα παράγουν 170 MW ηλεκτρικής ενέργειας. Το κόστος εγκατάστασης υπολογίζεται σε 1-2 δις δολλάρια ενώ σε ορίζοντα εικοσαετίας το κόστος θα φτάσει τα 4 δις δολλάρια. Υπολογίζεται ότι το κόστος της παραγόμενης ενέργειας θα είναι γύρω στα 30 cents ανά KWh. Ποιός πολίτης θα ήταν πρόθυμος να πληρώσει μια τιμή σχεδόν πενταπλάσια της τιμής που πληρώνει τώρα; Το κράτος θα μπορεί για πάντα να επιδοτεί τη διαφορά; Το γεγονός είναι πάντως πως μια επένδυση σε αιολικό πάρκο δεν είναι προσοδοφόρα χωρίς γενναίες επιδοτήσεις τόσο στην κατασκευή όσο και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Στην Ελλάδα, η ΔΕΗ πληρώνει τιμή χονδρικής 250 ευρώ ανά MWh στις εταιρίες παραγωγής, μια τιμή που είναι 5-6 φορές (!!) μεγαλύτερη από εκείνη του θερμικώς παραγόμενου ρεύματος. Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κόστος πληρώνεται όχι από κάποια επιδότηση της ΕΕ αλλά μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ των ίδιων των καταναλωτών, οι οποίοι ουδέποτε ενημερώθηκαν ότι επιδοτούν μια ολόκληρη βιομηχανία που δε μπορεί να είναι οικονομικά προσοδοφόρα. Και όλα αυτά, σε μία εποχή που άλλες "μη οικονομικά προσοδοφόρες" υπηρεσίες οδεύουν είτε προς κατάργηση είτε προς ιδιωτικοποίηση...

Στο εξωτερικό υπάρχει ισχυρός αντίλογος απέναντι στη δημιουργία αιολικών πάρκων με επιχειρήματα τόσο οικονομικά όσο και περιβαλλοντικά. Υπάρχουν επίσης αρκετές συλλογικότητες με τον ίδιο σκοπό. Ενδεικτικά αναφέρω τη γαλλική Collectif du 4 octobre contre l' eolien industriel. Οι αντιρρήσεις για τη δημιουργία αιολικών πάρκων υποστηρίζονται και από επιστήμονες όπως ο John Etherington, καθηγητής οικολογίας στο πανεπιστήμιο του Cardiff, ο οποίος έχει γράψει το και ενα σχετικό βιβλίο: The Wind Farm Scam (η απάτη των αιολικών πάρκων). Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας διατυπώνει την άποψη ότι η αιολική ενέργεια δεν είναι ικανή να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε υπολογίσιμο βαθμό. Επιπλέον, καθώς η αιολική ενέργεια δεν είναι σταθερή, απαιτείται η παράλληλη λειτουργία θερμικών σταθμών παραγωγής ενέργειας, ακυρώνοντας όποιο όφελος προκύπτει στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Ο Κεν Ρόμπινσον μιλά για το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον, με το γνωστό διασκεδαστικό του τρόπο, μιλάει για τη θέση της δημιουργικότητας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και προτείνει ένα σύστημα που θα καλλιεργεί τη δημιουργικότητα. Ένα σύστημα προσανατολισμένο λιγότερο στον ακαδημαϊσμό και περισσότερο στην προσωπική ανάπτυξη του μαθητή.
http://www.ted.com/talks/lang/gre/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html

Στον ιστοτόπο http://www.ted.com μπορείτε να βρείτε πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες ομιλίες, πολλές από τις οποίες έχουν ελληνικούς υποτίτλους.

Τι σημαίνει η ιδιωτικοποίηση του νερού για τις χώρες της Αφρικής.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη δράση των πολυεθνικών του νερού στις υπό ανάπτυξη χώρες. Δείχνει τη διαπλοκή πολυεθνικών, ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας και κυβερνήσεων για ένα αδιαπραγμάτευτα κοινοφελές αγαθό: το νερό! Σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Γαλλία, οι εγχώριες εταιρίες απολαμβάνουν έναν ιδιότυπο προστατευτισμό και δεν επιτρέπεται η είσοδος ξένων εταιριών στον τομέα του νερού. Από την άλλη, στις υπό ανάπτυξη χώρες, η ιδιωτικοποίηση του νερού και η παράδοσή του σε ξένες πολυεθνικές είναι μία από τις επιταγές του ΔΝΤ προκειμένου να χορηγηθούν δάνεια.
http://www.wsws.org/articles/2002/sep2002/wate-s07.shtml

Memoria del saqueo: μία ταινία για την οικονομική κρίση στην Αργεντινή

Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1983, οι κυβερνήσεις αφ' ενός αναγνώρισαν ως νόμιμο το τεράστιο χρέος που συσσώρευσε η δικτατορία και αφ' ετέρου προέβησαν σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται ότι θα μετέτρεπαν την Αργεντινή σε μια από τις πιό φιλελεύθερες και ευημερούσες οικονομίες του κόσμου. Όμως, σε λιγότερο από είκοσι χρόνια, μια χώρα με τεράστιο φυσικό πλούτο (πετρέλαιο, γεωργία, κτηνοτροφία, βιομηχανία) είχε χάσει τα πάντα: αποβιομηχάνιση, ιδιωτικοποιήσεις, φτώχεια, κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, ανεργία. Το 2001, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε και οι  καταθέσεις των πολιτών κατασχέθηκαν. Η ταινία περιγράφει τις συνθήκες που οδήγησαν την Αργεντινή στην καταστροφή. Τα διδάγματά της είναι επίκαιρα για την Ελλάδα του 2010.
Υπάρχει στο YouTube (σε 12 συνέχειες) καθώς και για κατέβασμα σε αυτή την τοποθεσία.

Η οικονομία της αγοράς δεν είναι ζήτημα "ανθρώπινης φύσης" αλλά κουλτούρας.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από την International Herald Tribune της 14ης Ιουλίου του 1997. Ο αρθρογράφος, William Pfaff, παραθέτει απόσπάσματα από ομιλία του προέδρου του Federal Reserve Board, Alan Greenspan. Μεταξύ άλλων, γράφει πως μετά το 1989, πολλά από όσα θεωρούσαμε δεδομένα για το σύστημα της ελεύθερης αγοράς και που θεωρούσαμε ότι είναι στην ανθρώπινη φύση, δεν ανήκουν καθόλου στη σφαίρα της φύσης αλλά της κουλτούρας. Η κατάργηση του κεντρικού σχεδιασμού σε μία οικονομία δεν εγκαθιδρύει αυτόματα, όπως κάποιοι πίστευαν, τον καπιταλισμό της αγοράς.